Γιατί όμως δικαιολογούμε μόνο τον εαυτό μας; Γιατί εκτιμώνται υπερβολικά τα εσωτερικά χαρακτηριστικά των ενεργειών ενός άλλου προσώπου; Γιατί λέμε ότι η δική μας συμπεριφορά οφείλεται περισσότερο στις εξωτερικές συνθήκες και όχι στην προσωπικότητα μας;
Κατηγορία: λογοτεχνία βιβλία
Οι 12 Κανόνες για τη ζωή του Jordan Peterson
Ο Jordan Peterson είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, κλινικός ψυχολόγος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ 12 κανόνες για τη ζωή. Ένα αντίδοτο για το χάος (Εκδόσεις Key Books). Έχει επηρεάσει τον σύγχρονο τρόπο κατανόησης της προσωπικότητας και έχει γίνει ένας από τους πιο διάσημους διανοούμενους της εποχής μας.
Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας- Η βλακεία είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου
Οι ηλίθιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι και επιβλαβείς επειδή οι λογικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να συλλάβουν και να κατανοήσουν την παράλογη, απρόκλητη κι αναίτια συμπεριφορά. Το βαρύ φορτίο των συμφορών και των αθλιοτήτων που πρέπει να υποφέρουν τα ανθρώπινα όντα, είτε σαν άτομα, είτε σαν μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας, είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα του εντελώς απίθανου – και θα τολμούσα να πω βλακώδους – τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η ζωή από τις απαρχές της.
Ο Υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός
Υιοθετώντας την κατηγορική προσταγή της ηθικής του Καντ, ο Σαρτρ υποστηρίζει ότι κάθε φορά που ένας άνθρωπος παίρνει ελεύθερα μια απόφαση για τη ζωή του, δεσμεύεται απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η αγωνία που νιώθουμε όταν πρέπει να επιλέξουμε κάτι, είναι η απόδειξη της ελευθερίας μας. Ωστόσο, η ελευθερία μας ποτέ δεν είναι απεριόριστη, καθώς πάντα βρισκόμαστε μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες που μας προσδιορίζουν. Αυτή είναι η κατάσταση για την οποία κάνει λόγο ο Σαρτρ.
Άρθουρ Σοπενχάουερ: Μην ξεκινήσετε μια αντιπαράθεση με τον πρώτο τυχόντα
Οξύνοντας το πνεύμα, η αντιπαράθεση είναι πράγματι ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές, προκειμένου να διορθώσει κανείς εσφαλμένες σκέψεις και να αντιληφθεί νέες απόψεις. Όμως στη μόρφωση και την πνευματική δύναμη, οι δύο αντίπαλοι πρέπει να είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι. Αν ένας εκ των δύο στερείται παιδείας, δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον άλλον, καθώς δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ανταγωνιστή του. Εάν στερείται πνευματικής δύναμης, θα πικραθεί, θα οδηγηθεί σε ανέντιμα τεχνάσματα και θα καταλήξει να γίνει αγενής.
Οι νόμοι της αλήθειας και της μισής αλήθειας
Στην ιστορία των μαθηματικών οι αρχαίοι Έλληνες κατέχουν ξεχωριστή θέση επειδή επινόησαν τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται τα σύγχρονα μαθηματικά: μέσω αξιωμάτων, αποδείξεων, θεωρημάτων, περισσότερων αποδείξεων, περισσότερων θεωρημάτων κ.ο.κ. Κατά τη δεκαετία του 1930, ωστόσο, ο Αυστροαμερικανός μαθηματικός Κουρτ Γκέντελ -φίλος του Αϊνστάιν απέδειξε ότι αυτή η προσέγγιση είναι κάπως ανεπαρκής: οι περισσότερες μαθηματικές θεωρίες, όπως κατέδειξε, πρέπει είτε να είναι ασυνεπείς είτε να εμπεριέχουν αλήθειες που δεν μπορούν να αποδειχθούν. Παρόλα αυτά, η πορεία των μαθηματικών συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό σύμφωνα με το ελληνικό πρότυπο, το πρότυπο του Ευκλείδη.
Ο Άρχοντας των μυγών
Το βιβλίο που χάρισε στον William Golding παγκόσμια φήμη θεωρείται πλέον σήμερα κλασικό, ένα από τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Και συνεχίζει να συγκινεί εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, με τον απλό, ακαταμάχητο μύθο του για το τέλος της αθωότητας και το βαθύ, αρχέγονο σκοτάδι που παραμονεύει πάντα πίσω από τον πολιτισμένο μας εαυτό.
Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους της Μεσογείου
Στο Νότο οι άνθρωποι σε κοιτάνε στα πρόσωπο όταν σε φωνάζουν, σου χαμογελάνε και ρωτάνε αν χρειάζεσαι κάτι αν σε δουν στα μέρη τους ή αν σε βλέπουν να έχεις δυσκολίες · δεν το βάζουν στα πόδια αν τους κάνεις μια ερώτηση, δεν σε κρατάνε σε απόσταση, δεν σε κοιτάνε με υποψία. Albero Bello στη…
Ο δεκάλογος του καλού αναγνώστη
Το βιβλίο αποτελεί είδος πρώτης ανάγκης για τον άνθρωπο ακόμα και σήμερα που η τεχνολογία απειλεί να το εξοβελίσει από τη ζωή μας. Μικρές συμβουλές και μυστικά που μπορούν να κάνουν καλύτερη τη σχέση μας με το βιβλίο και την ανάγνωση:
Χόρχε Μπουκάι : Η πόλη των πηγαδιών
< p align=»justify»>Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια.Πηγάδια ζωντανά…αλλά πηγάδια.Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο). < p align=»justify»>…
Φερνάντο Πεσσόα: Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους
Καθένας από εμάς που αναζητά στην τέχνη τη φυγή και την ουσία, έχει ξεθάψει από βιβλία λέξεις που τις κουβαλάει σαν ξόρκια. Σκόρπιες φράσεις, στίχους τραγουδιών ή ποιημάτων, ατάκες από θεατρικά… Κόσμους ολόκληρους χτισμένους με γράμματα, σκηνές από ζωές που δεν ζήσαμε αλλά διαβάζοντας έγιναν δικές μας αναμνήσεις, λόγια που αρχειοθετήθηκαν στον εγκέφαλο και ανασύρονται στην επιφάνεια κάθε φορά που αναζητούμε μια απάντηση.
Κι αυτό θα περάσει
Μια διδακτική ιστορία που αρχικά διηγήθηκε ένας ποιητής Σούφι, από την Περσία ο Αττά, που εμπεριέχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση για αυτά που μας συμβαίνουν τώρα. Γιατί κάθε τι που μας συμβαίνει κακό ή καλό, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, με κόπο, με πόνο, με δάκρυα, ή αίμα στην πρώτη περίπτωση, «κι αυτό θα περάσει».
10 κλασικά βιβλία για τα Χριστούγεννα
Τα Χριστούγεννα αποτελούν μια ξεχωριστή γιορτή για όλους και ιδιαίτερα για τη λογοτεχνία, που έχει τιμήσει με ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα της τη λαμπρότερη μέρα του χρόνου. Από τα άπειρα βιβλία που έχουν γραφτεί τους δύο τελευταίους αιώνες για τα Χριστούγεννα διαλέγουμε δέκα από τους πιο σημαντικούς (αλλά και τους πιο συναρπαστικούς) παγκοσμίως τίτλους:
Χρόνης Μίσσιος: Το αφήσαμε για αύριο…
«…Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Χωρίς Στεφάνι
Κοινωνικό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 1896 στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Εκτυλίσσεται στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, με ηρωίδα μια κατατρεγμένη δασκάλα, τη Χριστίνα, θύμα του πελατειακού κράτους (δεν υπήρχε τότε μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων) και του εραστή της. Ο Παπαδιαμάντη μας παρουσιάζει, επίσης, μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα -τις δούλες και τις παραμάνες- στις μεγάλες στιγμές της Ανάστασης και τάσσεται υπέρ της καθιέρωσης του πολιτικού γάμου!
Ο Αύγουστος του Νίκου Καζαντζάκη
Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μήνας. Αυτός φέρνει μαθές τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια. Τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο, αυτός ο προστάτης μου, έλεγα, σ’ αυτόν θα κάνω την προσευχή μου. Όταν θέλω τίποτα, απ’ αυτόν θα το ζητώ. Κι αυτός θα το ζητήσει απ’ τον Θεό, κι ο Θεός θα μου το δώσει. Και μια φορά πήρα νερομπογιές και τον ζωγράφισα…
Μάρω Βαμβουνάκη: Η αγάπη, είναι το πιο περήφανο από τα αισθήματά μας.
Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων. Κατά κάποια έννοια το λέμε αυτό, δεν υπάγεται βέβαια όλη η ανθρωπότητα σε αυτές μόνο τις τέσσερις κατηγορίες… Εκείνοι που δεν αντέχουν τη μοναξιά. Εκείνοι που νιώθουν ότι αντέχουν τη μοναξιά άμα χρειαστεί να το υποστούν. Εκείνοι που αισθάνονται ότι αγαπούν τη μοναξιά. Και κάποιοι που πιστεύουν πως, εντέλει, μοναξιά δεν υπάρχει, μια και παντού βρίσκεται ο Θεός
Ευγενία Γκραντέ, το αριστούργημα του Μπαλζάκ
Στο κορυφαίο αυτό έργο του Γάλλου μυθιστοριογράφου, συγκρούονται προσωπικά πάθη, συμφέροντα και ατομικές επιδιώξεις. Είναι μια μικρογραφία της αστικής ζωής του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Τα γεγονότα συμβαίνουν σε μια επαρχιακή πόλη, στο Σομίρ. Η κεντρική ηρωίδα του έργου είναι η Ευγενία Γκραντέ που ζει με τους γονείς της σε ένα παλιό αρχοντικό.
Κατάλογος 100 καλύτερων βιβλίων όπως επιλέχθηκαν από 120 συγγραφείς
Παρατίθενται τα βιβλία που επιλέχτηκαν από 120 σύγχρονους έλληνες συγγραφείς – στην έρευνα (Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2013) της Book Press και του βιβλιοπωλείου Πολιτεία – ως ‘’τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας που γράφτηκαν τους δύο τελευταίους αιώνες (1813-2013)
Ο Σωκράτης και η ματαιοδοξία
Ο Σωκράτης και ο Αντισθένης, γύρω στο 400 π.Χ., στην Αθήνα…
Ελεύθερος, ήθελε καταρχήν και πάνω απ’ όλα να είναι ελεύθερος. Σαν τον αέρα, σαν το νερό. Ελεύθερος όπως η φύση, να υπακούει μόνο στις ανάγκες του σώματος, που στο κάτω κάτω ικανοποιούνται εύκολα. Λίγο ξερό άχυρο για να κοιμάται, ένα κομμάτι ψωμί, τρεις ελιές, για να χορταίνει την πείνα του.
Ανθολόγιον Sapere aude! 