Ημέρες του ΟΧΙ και στο Κουρδιστάν

Η Αρίν Μιρκάν ζώστηκε με εκρηκτικά και έκανε επίθεση αυτοκτονίας για να καθυστερήσει τους τζιχαντιστές που απείχαν εκείνη τη στιγμή μόνο ένα χιλιόμετρο από τη συριακή πόλη Κομπάνι. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το όνομα αυτής της πανέμορφης κοπέλας η οποία θυσιάστηκε με τέτοια αυταπάρνηση για να προστατέψει το έθνος της. Προφανώς, δεν είχε ακούσει ποτέ για τις ΣουλιώτισσεςΣουλιώτισες, όμως η Αρίν μιμούμενη αυτές συμβολίζει όλους τους λαούς που έχουν βρεθεί στα βάθη της Ιστορίας να διεκδικούν την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα να έχεις πατρίδα.

Οι συντρόφισσες της Αρίν – μεταξύ των οποίων η 26χρονη Έβιν Αχμέντ, η 12χρονη Χεβεντάρ Μοχάμεντ, η 33χρονη Ζελάλ, η 20χρονη Σα ελ Μοράντ, η επίσης 20χρονη Ζεβίν Μποτάν, η 14χρονη Μιζγκουίν Εμραλί, η 23χρονη Χασράλ Χασάντ – δεν έχουν τίποτε άλλο για να τους εμποδίσουν παρά μόνο ένα καλάσνικοφ, τα φυσίγγια και την ελπίδα τους.

Αυτή η ελπίδα τις κάνει να χαμογελούν μπροστά στην αγριότητα των τζιχαντιστών, αυτή τους δίνει το θάρρος να μένουν στα χαρακώματα, ενώ θα μπορούσαν να είχαν φύγει με τους 200.000 πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την πόλη και τα περίχωρα για να σωθούν.

Είναι βαθιά συγκινητική η πίστη τους και αξιοθαύμαστη η ιστορία τους. Ούτε που μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνουν. Αν για έναν άντρα είναι ηρωικό να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου, για μια γυναίκα είναι ακόμα περισσότερο.

Εκτός από το φόβο του αποκεφαλισμού, οι μαχήτριες της Πεσμεργκά έχουν να αντιμετωπίσουν και τον εφιάλτη ενός βιασμού με ασύλληπτη βαναυσότητα. Κι όμως τίποτα δεν τις πτοεί. Αρνούνται να παραδοθούν, δεν διαπραγματεύονται την υποχώρηση.